Bu ramazanda keşfim iyice açıldığından, fotoğraflarda
filan yükselerek poz verebildiğimden, hayvanlarla hasbıhal edeyim; ne
düşünüyorlar, dertleri nedir, dertlerine derman olayım, yaralarını sarayım
dedim. Aşağıdaki hikâye mahallemizin kilâbından Pırtık’la olan sohbetimi beyan
eder:
Enis: Selamünelyküm canım.
Pırtık: Aleykümselam ağabey. Beni duyabiliyor musunuz ki?
E: Kulaklarımla değil belki ama kalbimle, ruhumla...
P: Maşallah ağabey, İsminiz Süleyman mı?
E: Değil canım, Enis.
P: Memnun oldum ağabey. Bana da Pırtık diyorlar, ama asıl
adım Ş. (buradaki isim olası bir benzerlikten ötürü sansürlenmiştir)
E: Ben seni tanıyorum canım, mahalleliyim ben de, çeşmenin
karşısında oturuyorum. E ne güzel ismin varmış, bu gerizekâlılar sana neden
Pırtık diyor?
P: He, o evde misiniz? Tamam ağabey. Nerden bilsinler ki
ağabey, siz söylersiniz bundan sonra, bilirler.
E: Hmm. İnanmazlar ki canım bana, senin de az iddialı ismin
yokmuş. Adım deliye çıkar sonra hehheh.
P: Varsın çıksın ağabey, hayvanlarla konuşan, deli
yaftasından mı korkacak? Melami meşreplik iyidir.
E: Hmm. Peki canım söyle bir derdin bir ihtiyacın bir şeyin
var mı, bu salak insanlar sana iki lokma bir şey vermiyor değil mi?
P: Elhamdülillah ağabey. Olduğu zaman yiyoruz, olmadığı
zaman şükrediyoruz. Bir şikâyetim, bir derdim yok. Allah bakıyor bize.
E: Bakmaz mı Rabbim, kurdunun kuşunun rızkını veren Allah,
köpeğinin vermeyecek mi, değil mi Ş.’ciğim? Valla sizi daha çok seviyorum oğlum
ben, insanlardan. Bu gerizekâlılar seni çok horluyorlar değil mi? Kovan mı
dersin, tekme atan mı dersin?..
P: Çok şükür ağabey, bir şikâyetim yok. Bunlar hep olacak.
İmtihan dünyası. Öteki tarafta boynuzsuz koç bile boynuzlusundan hakkını
alacaksa şekva etmeye ne gerek var. Rabbim her şeyi görüyor.
E: Valla bravo sana Ş. Sen çözmüşsün olayı. Sizi boşuna daha
çok sevmiyorum insanlardan.
Anlamışsındır zaten. Bana “sen” de Allasen...
P: Eksik olma ağabey, ama insanları da sev. Herkes
tabiatının icabını yapıyor.
E: Bizim evin önünde hep bir kap su durur mesela.
P: Biliyorum ağabey, sağ ol. Arada gelip içiyordum. Ama
klima hortumunu kaba koymuşsunuz, klima suyu içilmez, içinde kimyasallar,
bakteriler filan olur.
E: Hmm. Babamlar şey etmiş ya, sonra baktık içmeyin yazıyor,
çıkardık hemen sonra. Şimdi temiz yani, gel iç.
P: Eyvallah ağabey, içerim.
E: Bak mesela ben nasıl hayvan dostuyumdur, daha bugüne
kadar bir hayvana kötü muamele ettiğimi gören olmamıştır.
P: İşte suretlere takılmamak lazım ağabey, bu dünyada kim
hayvan, kim insan pek belli olmuyor görünüşten.
E: Nerde bir köpek görsem hemen severim, konuşurum onunla.
P: Hoşt demezsin değil mi?
E: Haşa.
P: H. sizin oturduğunuz evin bahçesine girmiş de geçende,
gözlüklü bir ağabey beni kovdu diyor.
E: H. kim oğlum?
P: Ponçik diyorlar, sizin karşınızdaki boksörlerin köpeği.
E: Hay Allah. Kim koyuyor oğlum size böyle janjanlı
isimleri? H. deyince ben de insan zannettim. Ben mi kovmuşum?
P: Sizin ailede başka gözlüklü yok bildiğim kadarıyla.
E: He tamam. Oğlum her tarafa yapıyor o afedersin, saklama
derdi de yok. Geçen gün bir çıktım bahçeye tam ortasına yapmış.
P: “Hoşt” dedin yani sonuçta.
E: E dedim yani, gitsin başka yere yapsın, ben ekiyorum
oraları.
P: Nereye yapsın ki ağabey? Her yer asfalt, beton, kaldırım
taşı.
E: Sahibinin bahçesine yapsın.
P: Köpek beslediysen bilirsin ağabey, def-i hacetimizi yemek
yediğimiz yere yapmayız.
E: Evet beslemiştik bir ara iki tane, bizim bahçeye hiçbir
şey yapmıyorlardı. Elalemin bahçesine gidiyorlardı.
P: H. zaten yavru daha, tuvalet eğitimi alması lazım.
E: Sen bir el atsan bu işe canım he? Bir daha bizim bahçeye
girmesin, bak daha yeni nane ektim, kediler de eşeliyor zaten. Bahçe pis pis
kokuyor sonra, he paşam?
P: Biz sahipli köpeklere karışmıyoruz ağabey, eğitimi sahibinin
sorumluluğunda. Ayrıca mülk Allah’ındır ağabey.
E: He?
P: “Bizim bahçe” dedin de o yüzden dedim. Şimdi sen
ekiyorsun, senden sonra kim bilir kimler kullanacak. Aslında hiçbir şey bize
ait değil. Bize sadece emanet ediliyor bir kullanımlık. Şimdi öte tarafta H.
“beni Allah’ın bahçesinden kovdu, bana kötü muamele etti, ‘hoşt’ dedi, hakkımı
istiyorum” dese ne diyeceksin? Helallik istemek aklına geldi mi H.’den?
E: O benim bahçeme s.çarken helallik mi istedi benden?
P: Hâlâ “benim” diyorsun ağabey. Sahibi olduğumuzu
zannettiğimiz şeyler bizi cehenneme götürür. Cehennemin kapıcısının adı o
yüzden Malik, yani mülk sahibi. Sen razı ol halinden, Rıdvan ol, cennete gir.
Ayrıca bahçe de vakfın bildiğim kadarıyla, eve ait değil...
E: Sen maşallah Pırtık! İlahiyat fakültesinden emekli olunca
muhtarlık da yaptın bir dönem herhalde, her bir şeyi biliyorsun, kim bilir daha
bildiğin neler vardır, ama arkadaşına bir iki çalı göstermek zoruna gidiyor.
İlminden zekât versen azıcık, kuyruğun mu düşer?
P: Adım, dediğim gibi, Ş. ağabey. Ama sen yine istediğini
diyebilirsin. Dediğim gibi, H.’nin eğitimi sahibine ait, elimden bir şey
gelmez, usûl böyle. Ama H. iyi çocuktur, hakkını helal eder sana, korkma. İlim
zekâtına da ihtiyacı yok. Ama sen ne zaman ihtiyaç duyarsan ben buralardayım
ağabey.
E: Hadi canım tutmayayım ben seni, işlerin vardır...
Kıtmir’e filan selam söyle... İt oğlu it!..
Enis TOMBUL
02/08/2012
